De ziel als onderwerp van gesprek levert nogal eens verwarring op. Er ontstaan vaak discussies over de vraag of er nu wel of niet een hiernamaals is. En wat is dan het verschil met ‘de Geest’?

Praten over bezieling is minder lastig. De meeste mensen hebben er wel een gevoel bij, zonder dat je hoeft uit te leggen wat het nu precies is. Het gaat over bevlogenheid, passie, liefde en eigenheid.

Bezieling is ook bezinning. In het oude Egypte werd met de ziel hetzelfde bedoeld als met het hart. Maät, de godin van waarheid, rechtvaardigheid en kosmische orde, zou na de dood de harten/zielen van mensen wegen op een weegschaal met een struisvogelveer als tegengewicht. Als het hart/de ziel lichter was dan de veer, mocht de dode verder gaan naar de velden van Iahru.

Ik geloof niet dat je met een bezwaard hart wordt geweigerd aan de hemelpoort, maar ik zie wel dat de overgang voor die mensen zwaarder is dan voor mensen met een bevrijd hart. Een bezield leven betekent voor mij dat de mens zich bewust is van zijn/haar missie in het leven en daar ook met hart en ziel voor kiest. Dat geeft een gevoel van bevrijding en dus ‘verlichting’. Zelf omschrijf ik mijn missie als volgt: ‘mijn missie in dit leven is genieten van Thuis’. Het woord Thuis is ‘gezelligheid onder één dak’ en ook  de spirituele diepgang van ‘thuis komen in jezelf’.

Vanuit de ziel gezien is er geen goed of fout. Er is slechts een besef van licht of zwaar, in een neutrale betekenis. Er is nooit veroordeling en dat geeft volop ruimte voor verandering en transformatie.


En God zag dat het Goed was
meteen vanaf de eerste dag
tot in de eeuwigheid
wie weet hoeveel ruimte geschapen
om te geloven in de menselijkheid.