Ontaarden, mooi woord is dat, en de laatste tijd veel gebruikt meestal in negatieve zin. Veel is los gezongen van de oorspronkelijke eenheid. Van God los. Los van Aarde, onze moedergrond.
………….. (uit het lied I give in)
I give in to these times, I confess to what I know
I open up to planet earth, from the beginning my home
I give in to my love for all that exists
I open up to the sounds for eternal bliss.
I give in to you, I confess to be lost
I open up to let you in, from the beginning I trust
I give in to your arms that draw me nigh
I open up to the sound of our wings to fly.
…………..
Ik merk dat ik steeds minder samenhangend en meer associatief schrijf. Er is niet zoveel logica meer in de reeks van gebeurtenissen. Ik hoef het ook niet meer sluitend te krijgen. Mijn gevoel gaat alle kanten op.
…………….
De cirkels in mij breken open
en door de gaten stroomt intens meegevoel.
Alle honger sterft in weten wat te doen.
……………
Ik heb veel behoefte aan ‘aarden’ en ‘gronden’ zoals mij ooit is geleerd in de intuïtieve trainingen in de jaren 90 van de vorige eeuw. Ik haak aan bij het middelpunt van de Aarde en het middelpunt van de kosmos…. zo blijft er beweging, de doorgaande stroom van leven. Alles is en ik ben die ik ben, los van welke betekenis dan ook. En dan voel ik handen in mijn handen in een kring van medemenselijkheid, groter en groter tot het de aarde omspant.
Mooi wat Lenny Kuhr zegt nu haar kleinzoon in Israël gewond is geraakt: ‘geen politiek, alleen licht, deernis en hoop’. In diezelfde sfeer brand ik iedere dag een kaarsje naast het beeldje van Kuan Yin, de godin van oneindige genade en troost.
De verharding en ontaarding heeft een intrinsiek einde. En dat voelt als het einde van de gehele mensheid, maar dat is schijn.
………………(uit het lied Sanctuary)
Well, can you feel all the human coming through,
how the whole world’s smiling,
there’s a Sanctuary in place, so it be.
Please, let us share the wisdom to reveal,
that the whole world is in our hand,
there’s a Sanctuary in place, so it be.
…………….
In hetzelfde lied schrijf ik dat ‘the whole world is fading..’ Ik speel graag met de paradoxen in dit verhaal, die bestaan bij de gratie van ons materialistisch denken. We hebben nog steeds alles in eigen hand en toch tegelijk ook niet. Het is maar net hoe je ‘all the human’ en ‘the whole world’ definieert.
Ik blijf voor me zien hoe alles aan het licht komt en ‘all the human’ een kans krijgt te manifesteren.
……………….
een droom van werkelijkheid
die rusteloos en machtig
mijn leven lam legt
die niet weet en niet vergeet
en los geslagen ook niet echt meer vecht
want de tijd is nieuw
en de jongste van haar dagen
komt in mij op om alle ouden te verjagen
………………..
Ik blijf voor me zien hoe er een dragende kracht is, zoals de Draagwieg (symbool in de Indiaanse traditie). Dit gaat over het vermogen tot antwoorden en in je kracht gaan staan.
…………….(Moeder Aarde kaarten, Jamie Sams)
Draagwieg van de Schepping,
Behoed dit kind voor kwaad.
Kindje van de toekomst,
Slaap veilig, zoet gebaad.
En als het dan de tijd is
Dat je weer wakker wordt,
Dan antwoord je de mensheid
Met eend’re zorgzaamheid.
………….